The semester is almost over and as a parting requirement for us in our subject, Environmental Engineering, our professor asked us to have a rough estimate ng porsyento ng iba't ibang basura na dinidispose namen everyday.  Well, gumawa ako ng simple observation for three days to tally kung ano ano nga ba yung dindispose ko na basura. Plastic? Papel? mga nabubulok ba tulad ng balat ng prutas o buto buto ni Jollibee? Bago ko sagutin yan, tignan niyo muna tong nakalap ko na larawan sa dumaan na tatlong araw.

Our topic last meeting was all about the earth.  Kung ano ang bumubuo rito, kung paano ito nagsimula at kung anu-ano pa ang nabubuhay dito.  Luckily, I am sort of familiar with the topic because isa sa mga subjects namen sa high school is sort of about the earth and another is about the environment.  Medyo magulo nga lang before intindihin pero surprisingly, sobrang nakatulong yun para makarelate ako sa mga baga na diniscuss.

One of the perks in living in an archipelago is having a plenty of beautiful wetlands.  Wetlands are land areas which are surrounded by water. But, sa lahat ng wetlands here in the Philippines Malampaya Sound is the one na nakukuha ng atensyon ko.  The place itself is a very gorgeous attraction and it is also helpful in attracting tourists to visit our simple country.  If you're a local, I believe this is a great place to pause and retreat to all the problems and stress that you might be experiencing at work.  Perfect rin naman dalin ang barkada o si girly/boylet parang mag-bonding sa napakagandang lugar na ito.

Hindi lang pang-atraksyon ang meron sa Malampaya Sound, actually nakakatulong din itong lugar na ito upang buhayin ang mga taong nakatira mismo sa lugar na ito.  Yes, small-scale fishing is the primary livelihood ng mga tao sa lugar.  SMALL SCALE.  Gusto ko yun maemphasize because marameng tao ang nag practice ng environmental exploitation kasama na dito ang mga dayuhan even yung mga banyaga!  It sucks kasi kahit di tayo completely nanginginabang dito, na-jeopardize ng malala ang ating kalikasan.  Illegal logging, illegal fishing and even potential mining are happening.  Pag ito ay nagpatuloy pa, maaring wala na tayong maisda or even worse.

Good thing marameng public and private institutions ang tumutulong ipreserve ang place.  Actually hindi naman naten kaylangan sumali jan para tumulong.  I believe pede na ang mga maliliit na bagay upang makapag contribute tayo like blogging about it.  Kasi ako, gusto ko na pumunta sa place na yan with my future family.  And with everyone helping hand in hand, we can preserve the beauty of Malampaya Sound even a thousand years.

Subukan mong kumuha ang isang basong tubig at iyong isipin.  Gaano katagal na kaya itong tubig na to sa mundo?  Kanina? Kahapon lang? O baka naman last week pagkatapos kame mag date ni girly, nag-exist na tong tubig na to.  Well, yung tubig sa baso mo may have fallen from the sky nung nagaabang ka ng announcement ng suspension of class but, I believe na yang tubig mismo ay nandyan simula palamang ng nilikha ang lahat. Paano ito tumagal hanggang ngayon?  Simple, ang tubig ay hindi talaga nauubos, we have this thing called Water Cycle. Ito ay isang proseso kung saan ang tubig ay paikot ikot lamang sa ating kapaligiran.  Yes ang tubig is a limited entity pero dahil sa water cycle, napapanatili ito hanggang ngayon (atleast for now).  

A small action can lead into a chain reaction.

Lahat ng tao na nabubuhay sa mundo ay may kanya kanyang pangangailangan at ang sukatan ng iyong demand sa Earth ng mga bagay bagay ng necessary for you to live ay tinatawag na Ecological Footprint. Karapat dapat lang na sinusubaybayan naten ang ecological footprint na ginagamet ng mga tao dahil kung walang bahala tayo sa ganitong bagay, wala ng matitira para sa susunod na henerasyon.  Diba gusto naman ng lahat na ang ating mga anak, apo o kahit great grandson na mabubuhay sila in a world worth living and fighting for? 

The movie is an awesome instrument para ilatag sa tao ang maari nilang kahinatnan pag ipag patuloy pa ng mga tao ang kanilang mga pinaggagawa nila laban saakin.  In that movie,  two statements form Kenny Ausubel, co-founder and CEO of Bioneers, strucked me.  He said that "We are the ones who may not survive or, we may survive in a world we don't particularly wanna live in.".  That statement gave me an impression that he really knew the consequence of your actions.  Hindi siya nagbibigay ng takot ngunit nag bibigay siya ng pagasa na hindi pa huli ang lahat. Na may magagawa pa ang mga tao para i-undo everything, every misuse and abuse na ginawa nila. Second statement na talagang nagustuhan ko din is "Probably the greatest weapon for mass destruction is corporate economic globalization.".  Which I believe is very true na because of the greed of such people in our society, the lives of yourselves, family, and loved ones are being jeopardized.

Another personality that caught may attention is James Hillman.  He said that "To think that we are separated
from nature is somehow a thinking disorder".  Alam niyo, tama siya ee.  I mean God created us to help each other I believe.  We are some sort of partners in crime but, to think that we are separated from each other is something difficult to digest.  I can't understand why people that way pero di parin ako nawawalan ng pag asa dahil may mga tao pang katulad ni James Hillman.

As the movie approaches the credits, nagpresent sila ng possible solution and ways para ayusin ang lahat including their mindset.  I believe na every small action could start a chain reaction.  Bago mo solutionan ang "corporate economic globalization" di kaya dapat tignan mo muna sa sarili mo ang tamang solusyon para sa pagbabago at sa ikabubuti ng nakakarami? Sinabe nasa sa documentary ang halos lahat ng dapat mong makita. ang tanong ngayon, ano na ang gagawin mo?

"The important thing is not stop questioning. Curiosity has its own reason for existing."
                     - Albert Einstein

Click here to enlarge the picture.

Click here to enlarge the picture.